کد مطلب:315277 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:173
نجات از غرق شدن
حاج فالح بقال، یكی از خادمان بااخلاص حضرت سیدالشهداء علیه السلام و از افراد معروف و اهل خیر در شهر مقدس كربلا - علیه الرحمة و الرضوان - چنین می گوید:
به همراه عده ای از زایرین ایرانی به زیارت طفلان مسلم علیهماالسلام رفتیم. در مسیر راه مرقد عون علیه السلام را نیز زیارت نمودیم. سپس به طرف مرقد طفلان مسلم علیهماالسلام
[ صفحه 536]
رفتیم. پس از ادای زیارت و تناول غذا، عده ای از زایرین در نهری كه نزدیك مرقد طفلان مسلم علیهماالسلام است، به شنا پرداختند. عده ای مشغول شنا بودند و عده ی دیگر در كنار رودخانه نشسته بودند.
در این اثنا یكی از افراد شناگر بر اثر شنا كردن به جای دوری رفت. به طوری كه موجی قوی او را در برگرفت.
سروصدا می كرد و استغاثه می نمود.
ترس همراهان آنها را فراگرفت و كسی جرئت نكرد او را نجات دهد.
من دست ها را به سوی خداوند بلند كردم و گفتم:
یا رب! بحق كفیل زینب اكفل هذا الزائر و نجه من الغرق.
خدایا به حق آن كسی كه كفالت حضرت زینب علیهاالسلام در سفر كربلا به عهده ی او بود، این زایر را از غرق شدن نجات بده.
هنوز این كلمات تمام نشده بود، مشاهده كردم مردی در نزدیكی ما است. به او گفتم و اشاره نمودم به سوی آن زایر كه در حال غرق شدن بود و به او گفتم: شما را به حق حضرت عباس علیه السلام او را نجات بده.
یك مرتبه آن مرد به نهر پرید و با سرعت به طرف او - كه با مرگ دست و پنجه نرم می كرد - رفت. و از گردن او را كشید و كم كم او را به كنار رود رسانید. رفتیم او را برداشتیم و از آن مرد تشكر نمودم.
گفت: ای حاجی! من عازم سفر بودم، قبل از نیم ساعت، ولی ماشینم دچار نقص فنی و خاموش شد و چنین معلوم می شود از كار ماندن ماشین سبب نجات این شخص شد.
حمد خدای را به جای آوردم، گفتم: برو ماشین را روشن كن، زیرا ماشین، روشن می شود.
[ صفحه 537]
گفت: مگر ممكن است ماشین خود به خود روشن شود، در حالی كه نقص فنی دارد.
گفتم: برو بنشین پشت فرمان، هم چنان كه به شما می گویم.
همین كه رفت و پشت فرمان قرار گرفت، ماشین روشن شد و به حركت درآمد. فوری از ماشین پیاده شد و مرا بوسید.
گفتم: بله، من خدا را قسم دادم به حق حضرت عباس علیه السلام كه این زایر را از غرق نجات دهد، شما آمدی و او را نجات دادی و من از خداوند مسئلت نمودم به حق حضرت عباس علیه السلام كار تو را آسان نماید و ماشینت را سالم نگه دارد تا این كه به سلامت بروی و دعایم به بركت حضرت عباس علیه السلام مستجاب شد. [1] .
به همراه عده ای از زایرین ایرانی به زیارت طفلان مسلم علیهماالسلام رفتیم. در مسیر راه مرقد عون علیه السلام را نیز زیارت نمودیم. سپس به طرف مرقد طفلان مسلم علیهماالسلام
[ صفحه 536]
رفتیم. پس از ادای زیارت و تناول غذا، عده ای از زایرین در نهری كه نزدیك مرقد طفلان مسلم علیهماالسلام است، به شنا پرداختند. عده ای مشغول شنا بودند و عده ی دیگر در كنار رودخانه نشسته بودند.
در این اثنا یكی از افراد شناگر بر اثر شنا كردن به جای دوری رفت. به طوری كه موجی قوی او را در برگرفت.
سروصدا می كرد و استغاثه می نمود.
ترس همراهان آنها را فراگرفت و كسی جرئت نكرد او را نجات دهد.
من دست ها را به سوی خداوند بلند كردم و گفتم:
یا رب! بحق كفیل زینب اكفل هذا الزائر و نجه من الغرق.
خدایا به حق آن كسی كه كفالت حضرت زینب علیهاالسلام در سفر كربلا به عهده ی او بود، این زایر را از غرق شدن نجات بده.
هنوز این كلمات تمام نشده بود، مشاهده كردم مردی در نزدیكی ما است. به او گفتم و اشاره نمودم به سوی آن زایر كه در حال غرق شدن بود و به او گفتم: شما را به حق حضرت عباس علیه السلام او را نجات بده.
یك مرتبه آن مرد به نهر پرید و با سرعت به طرف او - كه با مرگ دست و پنجه نرم می كرد - رفت. و از گردن او را كشید و كم كم او را به كنار رود رسانید. رفتیم او را برداشتیم و از آن مرد تشكر نمودم.
گفت: ای حاجی! من عازم سفر بودم، قبل از نیم ساعت، ولی ماشینم دچار نقص فنی و خاموش شد و چنین معلوم می شود از كار ماندن ماشین سبب نجات این شخص شد.
حمد خدای را به جای آوردم، گفتم: برو ماشین را روشن كن، زیرا ماشین، روشن می شود.
[ صفحه 537]
گفت: مگر ممكن است ماشین خود به خود روشن شود، در حالی كه نقص فنی دارد.
گفتم: برو بنشین پشت فرمان، هم چنان كه به شما می گویم.
همین كه رفت و پشت فرمان قرار گرفت، ماشین روشن شد و به حركت درآمد. فوری از ماشین پیاده شد و مرا بوسید.
گفتم: بله، من خدا را قسم دادم به حق حضرت عباس علیه السلام كه این زایر را از غرق نجات دهد، شما آمدی و او را نجات دادی و من از خداوند مسئلت نمودم به حق حضرت عباس علیه السلام كار تو را آسان نماید و ماشینت را سالم نگه دارد تا این كه به سلامت بروی و دعایم به بركت حضرت عباس علیه السلام مستجاب شد. [1] .
[1] همان مصدر ص 41 تا 50.